نگاه کن
نه با بهت و ناباوری
با عینک واقعیت نگاه کن
این تجربه را بر زمرد وجودت حک کن
تا نرود از یادت هرگز
که فریب نرگس چه آسان تو را در ظلمت خواب کرد
و چه آسان در هوس به خیال باختی
روز نیلوفرها بود و تو از طلسم خزان بی خبر
نرگس در کمین گاه به انتظارت بود و تو بی خبر
همه شمع ها را خاموش کردی
گویی تکه های باقیمانده عمرت نا عادلانه
تا روز انتها تاوان را تسویه می کند
اکنون سیل اندوه غرورت به بلندای دیوار چین را در هم شکست
و او چه مشت ...
شاعر : بیتا شمس
Kr.anahida ✒
